با بررسی بیانات امامین انقلاب، می‌توان مدعی شد که مفهوم الگوی سوم زن از جمله مفاهیم کلیدی و راهبردی در گفتمان انقلاب اسلامی است که در تقابل با دو الگوی رایج شرقی و غربی تعریف می‌شود. این الگو، با اتکا به متون دینی و سیره عملی ائمه معصومین علیهم‌السلام، در پی ترسیم جایگاهی متعالی برای زن مسلمان است؛ جایگاهی که در آن، کرامت ذاتی، عفت و نقش اجتماعی اثرگذار، نه تنها در تعارض با یکدیگر نیستند، بلکه در چارچوبی نظام‌مند و مبتنی بر حکمت الهی، تکمیل‌کننده یکدیگرند.

متن حاضر، حاصل سخنان حجت‌الاسلام مهدوی ارفع بوده و بر آن است تا با واکاوی کتاب شریف نهج‌البلاغه به عنوان گنجینه‌ای زنده از حکمت و رهنمودهای علوی، ابعاد نظری و عملی این الگو را مورد کاوش قرار دهد. در این مسیر، پس از نقد و ردّ برداشت‌های سطحی و خام از برخی عبارات منسوب به امیرالمؤمنین علیه‌السلام، به تبیین مبانی هستی‌شناختی «ریحانگی» زن به عنوان محور نگاه اسلامی پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه محدودیت‌های ظاهری در برخی مسئولیت‌های اجتماعی، نه به معنای محرومیت یا تحقیر، بلکه در راستای حفظ این کرامت و لطافت وجودی است. همچنین، با اشاره به حضور فعال و مؤثر زنان در ساختار حکومت علوی، ظرفیت‌های بی‌بدیل الگوی سوم برای پاسخگویی به نیازهای تمدن نوین اسلامی به تصویر کشیده می‌شود.