هیأت، تنها یک گردهمایی مذهبی نیست؛ بلکه زیست‌جهان معنوی است که در آن، امر قدسی در قالب اجتماع مؤمنین متجلی می‌شود. این پدیده، که ریشه در سیر انبیا از آدم تا خاتم دارد، به‌عنوان شبکه‌ای زنده و پویا، نقش بی‌بدیلی در حفظ و انتقال معنویت در طول تاریخ ایفا کرده است. حلقه‌های نورانی که همواره در دل تاریکی‌های تاریخ شکل گرفته و مردان و زنان پاک‌نهادی که دور هم جمع می‌شوند تا نام امام زمان خود را زنده نگه دارند. این فقط یک مراسم نیست؛ این یک زیستن جمعی با امام است. هیأت، همچون خیمه‌ای عظیم است که در آن، هر نفسی که می‌کشیم، هر اشکی که می‌ریزیم و هر ذکری که می‌گوییم، همگی بخشی از یک تجمع الهی هستند که روح امام، رهبری آن را بر عهده دارد.

در این شماره از فانوس با رویکردی تاریخی عرفانی و با تکیه بر مبانی حکمت متعالیه، به واکاوی ماهیت وجودشناختی هیأت به‌ مثابه بدن گسترده امام می‌پردازد و ظرفیت آن را به‌عنوان الگویی برای شبکه‌سازی ایمانی در عصر غیبت تحلیل می‌کند. این متن که برگرفته از بیانات حجت­الاسلام و المسلمین عابدینی می­‌باشد، بیان­گر این است که هیأت، تنها یک نهاد فرهنگی نیست، بلکه سیستم عصبی امت اسلامی است که امر امامت را در متن جامعه احیا می‌کند