صحیفه ۵۴: دو همتای ابدی
نوشتاری از آیتالله جوادیآملی پیرامون برابری قرآن و اهلبیت(ع)
زیباترین و ارزشمندترین مرتبه حیات آدمی را نه در بهرهمندی او از مواهب دنیوی ظیر ثروت، شهرت و مقام؛ بلکه باید در کمالات وجودی او در راستای هدف خلقت او جستوجو کرد. خداوندی که خالقیت، جزئی از ذات زیبای اوست و خود، کمالی لایتناهی از زیبایی است، چگونه میتواند بهترین و کاملترین آفریدههای خود را در عالم امکان به منطقه وجود نرساند؟ قرآن کریم به عنوان میزان و حقیقت منطوق و اهلبیت (ع) به عنوان موازین و حقایق ناطق، همان انوار مقدسه و صاحبان مقام ولا هستندکه به حق و شایستگی و با زیبایی هر چه تمامتر، منصب خلیفةاللهی را بر دوش میکشند تا عالم وجود بر مدار ایشان تدبیر شود. از همین رو عدم تفرق . یگانگی میان این دو، لازمه تکامل ایمان مومنین بوده و نیل به تعالی و کمال هر انسانی در گرو تمسک همیشگی به آنهاست.