استاد حجت‌الاسلام‌والمسلمین حمیدرضا ترابی سال‌هاست که در حوزه علمیه به تحصیل و تدریس مشغول هستند. ایشان بیش از ۱۰سال است که به تدریس سطوح عالی حوزه علیمه قم همچون مکاسب، رسایل، کفایه، نهایه الحکمه، شرح منظومه و... می‌پردازند و استاد رساله های علمی سطح ۳ حوزه می‌باشند.

همه کســانی که این استاد دانشــگاه را از نزدیک می‌شناسند به روحیه معنوی و تبلیغی ایشان اذعان دارند. انجام فعالیت تبلیغی گروهی سازمان یافته برای بیش از ۱۵۰۰۰دانش آموز و مسیولیت موسسه یاران سبز موعود -عجل الله تعالی فرجه الشریف-  از جمله تلاش‌های استاد برای تربیت نوجوانان و جوانان این مرز و بوم است.

حاج آقا ترابی صحبت‌های خود را این گونه آغاز کرد: «خوش حالم از این که در خدمت شــما هســتم. برای من تجدید خاطره اســت، شــاید به یک معنا همه زندگی خاطره است؛ و به ما یاد دادند که ما بیشتر از این که به فکر ثبت خاطره‌ها باشیم، به فکر تحقق خاطره‌ها باشیم و خاطره به وجود بیاوریم،خدا می‌داند طی این سال‌ها شیرینی حضور سال ۷۸در هیأت شهدا هنوز زیر زبانم است و هنوز به همان طراوت و تازگی، وجود دارد.»

از استاد پرسیدم که «یک هیأتی که بخواهد برای مخاطب مفید باشد، جذاب باشد، بتواند با گناه‌های امروز مخاطب مبارزه کند. بتواند مخاطب امروزی را معنوی کند. منبر این هیأت باید چه ویژگی داشته باشد؟ مداحی‌اش چگونه باشد؟ غیر از منبر و مداح باید دنبال چه برود؟ و...» انگار این حرف‌ها مدت‌ها بود که در دل ایشان مانده بود. حرف‌های که بر دل نشست. حرف‌هایی که باید برای اجرایی کردن آن گام برداریم...