آقا هیأت را چه به این حرف‌ها!؟ بگذارید ســینه‌مان را بزنیم. حالِ جمعیت را می‌گیرید. لابد انتظار دارید این‌ها را سخنران بیاید وسط روضه اعلام کند؟

راستش این نوع برخورد، علی رغم قیافه حق به جانبش، فقط جفا در حق این «فراگیرترین تشکل اجتماعی» ماست. تشکلی که همه ما از ظرفیت‌های مهم و فراوانش بی‌خبریم. هر جا که توانسته‌ایم گوشه‌ای از این ظرفیت را به کار بگیریم؛ دیده‌ایم چه اتفاقات مهمی در عرصه‌های مختلف به وقوع پیوســته اســت؛ ولی باز هم احتیاط می کنیم. این احتیاط خیلی خوب است.

اصلا جای احتیاط همین جاست ولی نباید دست به عصا رفتن، به بازایستادن و توقف منجر شود. چقدر حادثه مهم سیاسی می‌خواهید اسم ببریم که «هیأت‌ها» در آن نقش محوری داشته‌اند؟ از مشروطه تا انقلاب اسلامی تا نه دی.

چه صندوق‌های قرض الحسنه‌ای که گره از مشکلات اقتصاد این مردم باز کرده‌اند؟ چقدر مشکلات و دعواهای خانوادگی و محلی مردم در هیأت‌ها حل و فصل شده است؟

...و این چقدرها تمامی ندارند. صد سال پیش عده‌ای از علما از جمله آقانجفی اصفهانی (با آقانجفی قوچانی اشتباه نشود) هم‌پیمان شده بودند و بیانیه‌ای داده بودند که ما بر میّتی که کفنش از پارچه خارجی باشد نماز نمی‌خوانیم؛ یا اینکه قباله‌ای را که کاغذش خارجی باشد امضا نمی‌کنیم و مسایلی از این دست. خودشان هم لباس خارجی نمی‌پوشیدند. (ر.ک: ویژه نامه مرجع بیداری اسلامی، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران)

این‌ها مال صدسال پیش است که هنوز بسیاری از جنبه‌های قضیه ناشناخته بود و اصلا امکان خودکفایی در بسیاری مسایل وجود نداشت.

حالا بعد از این همه بحث و صحبت و گفتگو و همایش و... که در سال تولید ملی و بعدتر سال حماسه اقتصادی بعد از بیان دغدغه رهبر انقلاب انجام گرفت، آیا هیأت‌ها با همان برند «فراگیرترین تشکل اجتماعی» ایران نمی‌خواهند هیچ جنبشی از خود نشان بدهند؟

این جزوه یا نشریه یا هر چیزی که بخواهید اسمش را بگذارید قرار است زمینه‌های این جنبش را به ما و شما یادآوری کند.  «در این هیأت فقط چای ایرانی مصرف می شود» نه تمام آن چیزی است که باید باشد و نه اصلا قرار است کسی دستورالعمل بدهد. تنها بیان راهکارهایی است.

بچه‌های جنگ البته راهکار را بهتر می‌شناسند، همان معبرهایی که بین موانع دشمن باز می‌کردند و بچه‌ها از آنجا به خط می‌زدند. همین.