وبگاه جامع محتوایی هیأت

یکی از تفاوت‌های اصلی تمدن اسلامی با تمدن غربی این است که تمدن اسلامی مبتنی بر حیات ذکر است، اما تمدن غربی مبتنی بر حیات نسیان و غفلت است و یکی از مهم‌ترین عناصر آن غفلت از یوم القیامة و موت و ذکر حیات آخرت است.

عهدشکنی با رسول خدا(ص) علامت نقص در ایمان
بیان شد ویژگی پنجم ایمان اول تهی از ایمان دوم شکستن میثاق و پیمان با خدا و رسول(ص) است؛ در روایات فراوان مخصوصاً در منابع اهل سنت چنین آمده است: «بایعنا رسول‏ اللّه صلى اللّه علیه و آله و سلم على السمع و الطاعة فى العسر و الیسر و المنشط و المکروه و على اثرة علینا و على ان لا ننازع الامر اهله و على ان نقول بالحق‏» این روایت نشان‌دهنده آن است که هرکسی که به اسلام وارد می‌شد و اسلام را می‌پذیرفت در این بیعت با رسول اکرم(ص) وارد می‌شد و اساساً پذیرش شهادتین به معنای دخول در این بیعت است.

بیعت با رسول اکرم(ص) علی السمع و الطاعة و على ان لا ننازع الامر اهله که ما این را قبلاً بحث کردیم و بیان کردیم با که تکلیف امامت بعد از رسول و جانشینی ایشان از اول معلوم بوده است لذا از مسلمین بیعت گرفته می‌شد که با اهل الامر وارد رقابت و منازعه نشوید.

حتی درباره خود رسول اکرم(ص) هم آمده است که حق ندارند کسی از مسلمین درباره ولایت امر با رسول اکرم(ص) وارد منازعه شوند؛ «فَلا یُنازِعُنَّکَ فِی الْاَمْرِ» این عبارت در قرآن کریم آمده است و «على ان لا ننازع الامر اهله» هم در این روایات آمده است. رسول اکرم(ص) بر سمع و طاعت بیعت می‌گرفت که به این بیعت و میثاق در قرآن کریم اشاره شده است. خداوند متعال در سوره مایده می‌فرماید: «وَ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ میثاقَهُ الَّذی واثَقَکُمْ بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنا وَ اَطَعْنا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُور» این میثاق اول است که میثاق طاعت است.

میثاق دوم هم میثاق نصرت است: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنینَ اَنْفُسَهُمْ وَ اَمْوالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ اَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذی بایَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیم‏» این میثاق دوم است که میثاق نصرت و یاری است و در قرآن کریم به صورت مکرر به این مطلب اشاره شده است.

بیان شد که سوره احزاب فرق بین مؤمنین و منافقین را این‌گونه قرار داده است؛ مؤمنین کسانی هستند که در عهد خود با رسول اکرم(ص) وفادار و پایدار هستند؛ «مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلا» و از آن سو منافقین کسانی هستند که از جبهه جنگ فرار می‌کنند: «وَ إِذْ قالَتْ طایِفَةٌ مِنْهُمْ یا اَهْلَ یَثْرِبَ لا مُقامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَ یَسْتَاْذِنُ فَریقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُریدُونَ إِلاَّ فِرارا».
«وَ لَقَدْ کانُوا عاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لا یُوَلُّونَ الْاَدْبارَ وَ کانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُلا» پس این دو میثاق با همه مسلمین بسته می‌شود؛ آن‌هایی که تنها ایمان اول را دارند و ایمان دوم را ندارند پای این دو میثاق نمی‌مانند و سرانجام یا هر دو میثاق یا یکی از این آن‌ها را می‌شکنند و این علامت ایمان اول و عدم وجود ایمان دوم است. درحالی‌که علامت ایمان دوم پایداری بر این میثاق است.