قدرت اجتماعی هیأت زمانی بالفعل می‌شود که از جمع عاطفه تا کنش جمعی امتداد یابد. حلقه‌های خادم‌یاری، مواکب خدمت‌رسان، گروه‌های جهادی و شبکه‌های خیریه، همان سرمایه‌های اجتماعی‌اند که می‌توانند به زیست‌جهان رسانه‌ای نیز سرریز شوند. هر مجلس، یک گره‌گاهِ داده و معناست: مستندسازی تجربه‌ها، پیوستن خُردروایت‌ها به روایت کلان و پیگیری مسئله‌های محلی در پیوند با آرمان‌های امت. به این ترتیب، هیأت نه تنها مصرف‌کننده منفعل رسانه نیست؛ بلکه با سازمان‌دهی مخاطبان مؤمن و تقویت سواد رسانه‌ای آنان، میدان توجه را بازتوزیع کرده و شکاف میان حق و باطل را برای مخاطب روشن‌تر می‌سازد.

هدف نهایی، ایجاد «نفوذ مؤمنانه» در رسانه مدرن است؛ نفوذی که با اصالت عزاداری و حکمت حسینی آغاز می‌شود و با عدالت‌خواهی، اخلاق گفتار و ترجمه هوشمندانه پیام به فرمت‌های متکثر ادامه می‌یابد. هیأت باید از مزیت‌های خود - حضور چهره‌به‌چهره، پیوند نسلی و اعتماد پایدار - برای ساختن اکوسیستم رسانه‌ای پاک بهره ببرد؛ اکوسیستمی که در آن سوگواری به خودسازی، خودسازی به جامعه‌سازی و جامعه‌سازی به تمدن‌سازی متصل شود. چنین است که رسانه مدرن، به جای بلعیدن پیام، در مدار انقلاب معنویِ حسین‌بن‌علی علیهماالسلام بازآرایی می‌شود و هیأت، پرچم‌دار این بازآرایی خواهد بود.

این شماره از «رسش» که گفتاری است از حجت ­الاسلام­ والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری، در پی آن است تا با رویکردی فلسفی، این امکان را بررسی کند که آیا هیأت می‌تواند با حفظ اصالتش، از زبان رسانه، نه به‌عنوان تهدید؛ بلکه به‌عنوان «فرصتی» برای بسط و تعمیق پیام عاشورا بهره گیرد؟ هدف، یافتن راهی برای هم‌زیستی هوشمندانه این سنت دیرپا با زیست‌بوم جدید رسانه‌ای، بدون ازدست‌دادن روح جمعی و قداست خود است.