هرچند در عصر حاضر با گسترش هیأت‌ها و مراسم عمومی عزاداری، از رونق روضه‌های خانگی کاسته شده است؛ اما هنوز خانواده‌های متعددی به شکل منظم - نه فقط در محرم؛ بلکه در طول سال - به برپایی این مجالس معنوی همت می‌گمارند. این پرسش اساسی مطرح است که در شرایطی که امکان حضور در محافل عمومی عزاداری فراهم است، چه ضرورتی برای برگزاری روضه در محیط خانه وجود دارد؟!

در پاسخ باید گفت روضه‌های خانگی دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند که آن‌ها را از دیگر اشکال عزاداری متمایز می‌سازد. این مجالس از سویی پیوند نسل‌ها را در کانون خانواده مستحکم می‌سازد و از سوی دیگر، فضایی صمیمی و عمیق برای انتقال معارف عاشورایی فراهم می‌آورد. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که این محافل خانگی دارای آثار تربیتی و معنوی بی‌بدیلی هستند که در قالب‌های دیگر عزاداری کمتر یافت می‌شود.

حقیقت آن است که روضه‌های خانگی نه تنها رقیب دیگر مراسم عزاداری نیستند؛ بلکه مکمل آن‌ها محسوب شده و حلقه اتصال فرهنگ عاشورا به کانون خانواده به شمار می‌آیند. این سنت حسنه که ریشه در سیره عملی ائمه اطهار علیهم‌السلام دارد، می‌تواند در عصر حاضر نیز به عنوان راهکاری مؤثر برای نهادینه‌سازی ارزش‌های عاشورایی در نسل‌های جدید مورد توجه قرار گیرد. در دومین شماره از خورشید، به گزیده‌ای از ادله قرآنی و روایی این موضوع پرداخته شده است که امید است مورد توجه دغدغه­‌مندان و فعالان عرصه روضه‌­های خانگی قرار گیرد.