یکی از دغدغههای مهم بچههایی که به فکر کار اساسی تربیتی در مجموعههای هیأتی هستند، تدویــن نظامنامهای تربیتی اســت که در آن بهره حداقلی هر فــرد از متون و معارف دین مشــخص باشد. این نظامنامه در اصل قرار است سبک زندگی ما را براساس آنچه از دین برمیآید بسازد و هرکس که دستی در کار تربیتی داشته باشد اولا لزوم چنین حرکتی را خوب میفهمد و دوم اینکه میداند این کار چه کار سنگین و البته پرخطری است.
مجموعههای فرهنگی که به کار تربیتی نیز مشــغول هستند و فعالیتهایشان محدود به برگزاری برنامههای فرهنگی نیســت کم نیستند؛ اما هریک حول یکی از متون یا ارکان دین تمرکز دارند. بعضی به فعالیت قرآنی مشغولاند. بعضی بر اهل بیت تمرکز دارند و دایره کوچکتری بر احکام. بگذریم از دایره بسیار وسیعی از مراکز که گرفتار انحراف و یا در حالت خوش بینانه سرگردانیاند.