رو آوردن به شعر در نوحه خوانی، باعث غنای محتوایی جلسه می شود، چرا که شاعر در سرودن شعر فراغ بال بیشتری نسبت به نوحه دارد و بهتر می تواند مضمون پردازی کند؛ به این علت که در نوحه، هر صنف دارای یک وزن عروضی متفاوت است و گاهی بخاطر نوع ملودی شاعر در به کار بردن کلمات مختلف بسیار محدود می شود و چه بسا نتواند در این محدودیت مفاهیم مورد نظر خود را به درستی بیان کند و یا خلاقیت خود را به طور کامل بروز دهد.